مقاومت پادزیستی مرتبط با اینتگرون کلاس ۱ در ایزوله های بالینی سالمونلا انتریکا

زمینه و اهداف: مقاومت سویه های سالمونلا انتریکا نسبت به ترکیبات ضد میکربی در حال افزایش می باشد و یکی از علل این افزایش، انتقال افقی ژن های مقاومت پادزیستی بر روی ساختارهای اینتگرونی می باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین رابطه بین حضور اینتگرون های کلاس 1 و بروز مقاومت های پادزیستی و همچنین تعیین فراوانی این عناصر ژنتیکی در سویه های سالمونلا انتریکا جداشده از نمونه های بالینی در تهران بود. مواد و روش کار: ایزوله های سالمونلا از بیمارستان های مختلف شهر تهران در طی سال های 88-1386 جداسازی و موردمطالعه قرار گرفتند. این ایزوله ها با استفاده از تست های بیوشیمیایی و سرولوژیک تعیین هویت گردیدند. حساسیت و مقاومت پادزیستی ایزوله های جداشده مطابق با روش استاندارد توصیه شده از طرف clsi تعیین گردید. حضور اینتگرون های کلاس 1 توسط روش pcr تعیین شد. برای بررسی اختلاف مقاومت پادزیستی بین دو گروه واجد اینتگرون و فاقد اینتگرون از آزمون دقیق فیشر یا مجذور کای استفاده شد و مقادیر p کمتر یا مساوی 0/05 به عنوان شاخص معنی دار بودن در نظر گرفته شدند. یافته ها: 39/1% از مجموع 138 ایزوله جداسازی شده، واجد اینتگرون های کلاس 1 بودند. ایزوله های واجد اینتگرون کلاس 1 در هفت سروتیپ مختلف سالمونلا انتریکا وجود داشتند. تمامی ایزوله های واجد اینتگرون دارای مقاومت چندگانه پادزیستی بودند. نتیجه گیری: یافته های ما نشان داد که اینتگرون های کلاس 1 به طور گسترده ای در بین سالمونلا انتریکا های جداشده از نمونه های بالینی در تهران یافت می شوند. حضور اینتگرون در سویه های سالمونلا با مقاومت چندگانه پادزیستی در آن سویه ها ارتباط دارد. مراقبت و نظارت بر روی مقاومت های پادزیستی شامل، غربالگری اینتگرون ها به عنوان یک شاخص و نشانه از کسب و گسترش مقاومت های پادزیستی، می تواند به عنوان یک استراتژی مهم در مقابله با مقاومت های پادزیستی در این میکروارگانیسم ها مدنظر باشد.